Janet: "Ik vind het omgaan met de bewoners echt heerlijk"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Janet: "Ik vind het omgaan met de bewoners echt heerlijk"

 

 

Het verhaal van Janet

Janet (59) is getrouwd, moeder van twee kinderen en trotse oma. Ze woont in Sliedrecht en fietst voor haar werk als welzijnsmedewerker naar Parkzicht. Een voordeel van werken in de regio.

Overstap naar de zorg

Janet werkt sinds 3 jaar bij Waardeburgh. Hiervoor werkte ze 12 jaar in de winkel van een bakkerij. Ze wilde iets anders gaan doen, omdat ze lichamelijke klachten kreeg en daar geen passend werk was.

“Toen dacht ik: ik gooi het roer om. Ik kreeg van iemand de tip om bij Waardeburgh te gaan werken.” De keuze voor de zorg kwam niet uit te lucht vallen. “Ik heb van mijn 18e tot aan dat mijn eerste kind geboren werd, gewerkt in de gezinsverzorging, daar heb ik ook mijn diploma voor.”

Janet vond het fijn dat ze geen specifiek diploma nodig had om te komen werken als welzijnsmedewerker. Wel heeft ze sinds die tijd scholing gevolgd, om zo het zorgpersoneel te ondersteunen tijdens de coronatijd waarin veel mensen uitvielen.

 

"Toen dacht ik: ik gooi het roer om!"

Mooiste aan werk

Het mooiste aan haar werk vindt Janet het omgaan met de bewoners. “Ik vind het echt heerlijk om op verschillende manieren met de bewoners bezig te zijn. Gewoon luisteren naar een bewoner, een praatje maken, bingo of ander spel doen. En zingen vind ik ook heel leuk, dat doe ik heel vaak met de bewoners.”

De bewoners vinden het ook heel fijn. Ze zingen psalmen, gezangen en Johannes de Heer liederen. De christelijke identiteit van Waardeburgh die hierin naar voren komt, vindt Janet ook belangrijk. “Er was een bewoner die orgel speelde en dan gingen we met de bewoners rondom het orgel zitten en zongen we een half uur tot drie kwartier. Helaas is die bewoner overleden, dus nu zingen we zo.”

"Er was een bewoner die orgel speelde en dan gingen we met de bewoners rondom het orgel zitten en zongen we een half uur tot drie kwartier."

Uitdaging

Op dit moment heeft Janet als uitdaging dat de zorg verzwaart waardoor de vraag naar verpleeghuiszorg toeneemt. Ze werkt nu meer met mensen met dementie.

“Elke bewoner heeft een eigen benadering nodig. Nu is de uitdaging om daar de juiste balans in te vinden.” Ze gaat hiermee om door zichzelf te blijven en de bewoners op een respectvolle manier te benaderen en dat gaat tot nu toe goed. “Maar dat doe je ook met elkaar. We hebben een leuke samenwerking, zorg en welzijn. De zorg is wel een eigen team, maar je ondersteunt hen ook dus dan heb je ook contact en overleg.”

Echt welzijn

De leukste dienst vindt Janet de dagdienst, omdat ze de bewoners dan de hele dag meemaakt. In de ochtend is het hard werken om de kamers schoon te maken, maar in de middag is er de tijd om leuke dingen met de bewoners te doen.

“Doordeweeks zijn er activiteiten waar bewoners ook heen kunnen in de middag, maar in het weekend ben je er heel de dag voor je bewoners. En dat vind ik echt welzijn. Je kunt een rondje wandelen en zelf een activiteit organiseren in de huiskamer. Met het warme weer gaan we sneller naar buiten en dat is zo fijn aan deze locatie, je hebt de kinderboerderij aan de overkant.”

Niet iedere bewoner krijgt visite op zondag, wat soms voor wat eenzaamheid zorgt. “Ik ben dan blij dat ik dat stukje weg kan nemen en wat leuks kan doen. Al is het maar een rondje door het park, een spelletje doen of gewoon luisteren.”

"In het weekend ben je er heel de dag voor je bewoners. En dat vind ik echt welzijn."

Kom werken in de zorg

Of ze werken in de zorg aanraadt? “Nou, we kunnen nog wel wat collega’s gebruiken hoor,” zegt Janet lachend. “Ik vind het omgaan met de bewoners echt heerlijk. Je moet hart voor de ouderen hebben.”

Een anekdote

Janet sluit af met een leuke anekdote: “Op zaterdag regelen we zelf een activiteit, deze keer werd het een film kijken. Het was muisstil, iedereen keek aandachtig naar de film. Opeens horen we keihard gesnurk: een bewoonster was in slaap gevallen.

Haar buurvrouw stoot haar aan en zegt ‘joh je zit te snurken’. De bewoonster geloofde er zelf niks van, maar 5 minuten later zat ze weer hard te snurken, waarop veel bewoners moesten lachen. De bewoonster die dutte werd verschrikt wakker en keek om zich heen wat er nou gebeurde. Vervolgens moest ze er zelf ook hard om lachen. We hebben de film maar even op pauze gezet en wat gedronken met elkaar.”